SJOCK #42 Gierle |
organisation: Sjock
|
© Rootsville 2017 |
|
|
Het zijn maar nachten van korte duur dit weekend en dus is het op zaterdag terug full speed richting Gierle. Vandaag maar liefst 20 bands op de affiche en de vraag rest of ik het allemaal te verwerken krijg. Een hele boterham dus met heel wat bands die voor mij een onbeschreven blad zijn waardoor ik eerder selectief te werk zal moeten gaan. Wat wel vandaag als een kijf boven water staat is dat deze het voor Sjock op deze zaterdag het de eeste keer is dat het tijdens de 42 edities het bordje 'Sold Out' mag worden opgehangen en daar zijn ze hier uiteraard wat fier op. Of ook het drankverbruik ongekende hoogten zal kennen moet ik je schuldig blijven maar ook hier zullen wel 'records' sneuvelen. Starter vandaag is 'Bark' op het grote podium. Met deze beloftevolle band uit het Antwerpse breien ze hier in Gierle een verlengstuk Deze Metalband uit Antwerpen hebben hun koffers nog niet moeten uitpakken want zijn zo goed als onmiddellijk vanuit 'Graspop' richting Gierle afgezakt en zitten dus nog steeds in de juiste 'flow'. Bijzonder energiek beginnen Ron Bruynseels en de zijnen hier aan de dag en zorgen er ook meteen voor dat vanaf de start deze zaterdag memorabel zal worden. Opener is 'Voice of the Dog' en meteen 'All Hell Break Lose'. Bijzonder uitdagend en provocerend zorgen de mannen van 'Bark' dat hun vele fans hier op dit vroege festival uur al in grote getallen het podium komen opzoeken. Het lijkt hier alsof 'Thor' de Poyelheide komt in te palmen en zo blijft deze 'Bark' zo goed als 'Untamed'.
Met hun 'Sleepwalking' brengen zo ons zo terug in de tijd en 'a gril in mini skirt and go go boots' komt hier het rock 'n roll gehalte nog wat versterken. Met 'Toxic Shock' hebben we het uiteraard niet over 'het' syndroom maar bevinden we ons terug in het Antwerpse met alweer 'Metal' als hoofdingrediënt. Deze trash/punk band bestaat Hyperactiviteit is bij de frontman van deze 'Toxic Shock' geen loos gegeven in een mix van trash en hardcore punk. Met een nummer als 'Sing Along Let Down' is het uiteraard nog wat te vroeg om hier een gezamenlijke zang te ondernemen meer met 'It's Aliiiive' verkeren er toch al wel enkelen in tranche. Om zich te vereenzelvigen met de naam van hun band neemt de bassist van deze 'Toxic Shock' ook een poging tot stage-diving met als gevolg dat hij lichtjes onder invloed en in shock de weide moet verlaten richting intensive care en zo zie je maar dat ze zich wel degelijk weten in te leven. Some change for reality...
Bij de volgende band sta ik voor de keuze ofwel de snijdende garage punk van Oostendse duo 'The Glücks', of naar de 'Newcorner Stage' voor iets totaal anders met 'Wild Deuces'. Misschien wel van beide walletjes eten ;-). Op het verder gelegen 'Newcorner Stage' hebben we er hier aan met een rockabilly band met als naam 'Wild Deuces'. Deze formatie bestaat uit Stefni is een 'Tattoo Lovin' Gal' die door haar krachtige stem hier de 'weide' al onmiddellijk in beweging weet te zetten. In het zog van deze 'Wild Deuces' zakten ook enkele boppers af richting podium en zo werd het vanaf 'As Long As I'm Moving' al meteen strollin' time. Met 'Down In The Besament' uit de Chess periode van Sugar Pie Desanto die deze floorfiller in de 60-tiger jaren bracht met Etta James voelden we dat aan deze 'Party' een einde moest aan komen en zetten we ons terug in beweging 'Titty Twister'.
Ook zij weten ons te vergasten met twee leuke danseressen zoals het in de rock 'n roll era wel meer het geval was en deze meiden zijn brengen toch ook wat verstrooing teweeg op nummers als 'She Wolf Of The SS' en 'Fuzzy 'n Wild'. This was a Timebomb. Daarna is het ons weerom in tweeën delen want zowel op de 'Main Stage' als de 'Newcorner Stage' Nummers als 'Infected' en 'Bad Blood' lijken voor leken als mezelf enigszins hetzelfde maar voor hun fans hier aanwezig is er duidelijk een onderscheid. De show neemt hier toch wel duidelijk de overhand en lijken deze 'Clowns' toch soms wat 'Derailed'. Een band die zowaar hun eigen publieksopwarmer mee heeft.
'The Desperados' staan ons daarna op te wachten in de 'Indoor Stage'. Rock 'n Roll uit het vredige dorpje Santa Ana Cal. met een formatie In associatie met hun muziek werd er ook wel in de bezetting enige turbulentie waargenomen zodat de groep in 1990 aan een split toe was. In 1996 volgde er evenwel een reünie en dus zijn deze West-Londenaars nu nog steeds actief. Dit jaar brachten ze zelfs met 'Burning Up' nog een nieuw album op de markt. Eeen vaste eigenschap is wel dat de zanger en frontman steeds optreed in ontbloot bovenlijf, iets wat hij misschien wiste te ontlenen van Iggy Pop of was het vica cersa, ik ben het vergeten, te vragen. Een certitude is dat nummers als 'The Cave' en 'I'm On Fire' het nog steeds doen hier op Sjock.
Een kleine telerurstelling is wel dat deze Saudia Young uitsluitend covers komt te brengen wat toch wel een heel klein minpuntje is. 'The Wobble' van Jimmy McCracklin is er eentje dat je nooit of te nimmer beu wordt, zeker niet als het door een bevallige dame wordt gebracht. Met 'No Fun' en 'Lust For Life' duikt ze in het arsenaal van 'The Godfather of Punk' en met eentje vanCanned Heat zit ze dan weer volledig in het spoor van de blues .'Wild At Heart' zou ik zo zeggen en een tip voor onze bluesfestival om er meer schwung in te krijgen. Yes or No!!! let's go goin' up the country.
Op de 'Main Stage' staan nu 'Brutus'. Deze 'Brutus' bestaan uit Peter Mulders, Stijn Vanhoegaarden en zangeres Stefanie Mannaerts. Deze rockband begon als tribute aan de hardcore band 'Refused' maar schakelde enigszins over met de komst van Stefanie. Dit De definitie van hun muziek is voor mij als leek dan weer bijzonder moeilijk maar met een kenner als Tom Palethe komen we uit bij zo iets als Methcore, Postrock. Soms lijken de nummers alleen maar op 'noisy tunes' maar dan weer is er die speciale opbouw die enige aandacht opeisen. Door het aanhouden onder druk zetten van haar drumstel is het meer dan bewonderingswaardig dat Stefanie op het einde van de set geen enkele van haar drumsticks de vernieling heeft ingeholpen. He Stef? maar een paar nummers kiekjes nemen, we zijn toch allemaal van Groot-Leuven... Na hun 'methrock' worden we door de Sjock-organisatie weerom voor een ultimatum gesteld. In de 'Titty Twister' staan 'The Cactus Blossoms' ons op te wachten en tergelijkertijd sluiten 'The Mullet Monster Maffia' af op de 'Newcorner Stage'. 'The Cactus Blossoms' zijn een band uit Minneapolis MN. De broertjes Jack Torrey en Page Burkhu brachten vorig jaar hun debuutalbum 'You're Dreaming' uit dat Openen doen ze vandaag met 'Down South' maar door het aanhoudend reizen en de airco in deze warme tijden zijn de stembanden van eentje wat aangetast en moet hij voor dit concert even switchen van lead naar harmony vocals. Geen nood want we stellen vast dat het allemaal even mooi is. Nostalgie ten top in een hedendaags jasje en ze waren vorig jaar nog te zien in de N9 te Eeklo. Nummers als 'Stoplights Kisses' en 'Powder Blue' nemen ons uiteraard mee naar voorbijgevlogen era maar laat ons maar even verder dromen met 'Travellers Paradise'...
We moeten ons stilaan beginnen opmaken voor de grote finale hier op zaterdag. Op het grote podium staan voor ons klaar de formatie 'Zeke'. Punkrock met garage invloeden uit Seatlle. Zanger en gitarist Blind Marky Felchtone en drummer Donny Paycheck vormen de spil van deze band die het levenslicht zag in 1993. Le moment suprême ook voor de talrijke stewards om allemaal te verzamelen aan het grote podium want het wordt crowdsurfen à volenté nu. Gedurende de volledige tijdsduur van hun aantredenhier op 'Sjock' is het werkelijk adembenemend wat deze oude rockers hier nog voor mekaar krijgen. Thunderstruck on a cleary day. 'Charlie Hightone and The Rock-Its' is dan weer totaal iets anders en passen met hun rauwe en intense rockabilly perfect in de tent. Deze uit Spanje afkomstige Charlie Hightone is ginds en in gans Europa een boogbeeld voor de muziek uit de 50-ties. 'Booze, Booze, Booze' en 'Don't Met nummers als 'Lovers Course' en 'Bop-A-Little' gaan we toch weer terug in de tijd van 'Happy Days' waarbij 'Happy' het sleutelwoord is. 'No Esta Bien' toch wel hoor want met 'Don't Hang Around' en 'Booze Booze Booze' zijn we alweer toe aan een nieuwe lading jetonnekes. Toch een sterk gegevegen hoe ze hier op Sjock van het eene uiterste naar het andere weten te rocken. Headliner op zaterdag is 'Bad Religion'. Punk from LA Cal. die begonnen in 1979 en dus ook al het bordje 'veterans' op zich gekleefd krijgen. Ooit brachten onze eigense 'Sniffers' de gospel 'Bad Religion' op de markt maar natuurlijk is dit hier totaal iets anders. Greg Graffin, Jay Bentley en Brett Gurewitz behoren nog tot de originele bezetting, nu aangevuld met Voor de meer dan talrijke fans van deze 'Bad Religion' hier aanwezig wordt het uiteraard een feestdag. Ze brengen hier immers een bloemlezing uit hun arsenaals van nummers waarbij er spontaan een sing-a-long komt te ontstaan. 'Tom Palethe' ben ik inmiddels uit het oog verloren maar ik kan quasi met zekerheid stellen dat ook hij staat mee te kelen met 'Streets of America' en 'No Way Kid'...of zie ik hem daar nu ook niet crowdsurfen. 'Fuck Armageddon', ja dan, weten de adepten dat het tijd is om afscheid te nemen maar niet zonder nog eens een laatste keer uit de bol te gaan. Waardige afsluiter van deze dag op de 'main stage'. Voor wie nog enigszins levendig is volgt er nu in de tent 'King Salami and The Cumberland 3'. Knotsgekke toestanden met Jimmy Pantzavolta,
Kamikaze U.T. Vincent,
T. Bone Sanchez en some other shoots on saturday...
|
more and larger pics on
|
aan 'Graspop'. 'Bark' bestaat uit Rui Da Silva, Martin Furia, Ward Van der Straeten, Jorn Van der Straeten en Ron Bruynseels en zullen met hun stevige metalrock 'Poeyelheide' meteen wakker schudden.
Daarna is het dadelijk richting tent voor 
uit DK, Wotte, Wally, White en PC. Met nummers als 'Monday is Cancelled' zouden we ons graag mee verifiëren.
In de 'Titty Twister' is het de beurt aan Jeroen Van Gasteren aka 
Eerst maar een bezoekje aan Oe...Oe..Oestende voor 'The Glücks'. Dit duo bestaat uit Tina Ghillebert AKA Izzy en Alek Pigor AKA Pigor en zichzelf noemen ze zich Bonnie & Clyde psyched out primitive Rock-‘n-Roll Garage Fuzz Trash Punk twosome sexplosion! En dan hebben we hier een mond vol mee maar ‘glück’ stralen ze wel uit. In 2013 wonnen ze nog de finale van ‘Westtalent’ en daar waren die van oan’t zeetje natuurlijk blij mee, mij doen ze in eerste instantie denken aan Eileen Bruce en Teddy Hasper van ‘Le Chat Noir’ maar dat is ook al meer dan zes jaar dat ik deze aan het werk zag. Met nummers als ‘No Savoir’ en ‘Blow My Mind’ is iedereen hier meteen tot de orde geroepen en gaat de 'Main Stage weer op zijn grondvesten daveren door deze ‘Trash Punk’.
zangeres Stefni Wijnen, gitarist Bart Huysmans en een ritmesectie die bestaat uit drummer Pascal Lunari en Bart Crauwels aan het instrument met de dikke snaren. Niet enkel rockabilly bij deze formatie maar ook een beetje rhythm 'n blues, heel wat rock 'n roll en zelfs een scheutje boogie woogie. 
'The Vice Barons'
wordt er appel geblazen. Met 
Na nummers als 'Bad Blood' en 'Human Terror' ga ik toch even richting andere 'zandgroeve' voor 
Op het grote podium staan daarna de Britse psychobilly formatie
Next on the bill, 
'Sunpower' 
jaar brachten ze hun album 'Burst' op de markt met nummers als 'Drive' en All Along'. Hun vaste stek is het Vlaams-Brabantse Leuven en uiteraard zijn 'Het Depot' al aangevinkt net als Pukkelpop en Rock Herk.
werd geproduced door niemand minder dan JD McPherson. Hun inspiratie haalden ze onder meer bij de 'Everly Brothers', iets wat je duidelijk komt te horen wanneer beiden hun stemmen laten samenvloeien. 
Diegene die niet zo in waren voor deze highschool sound uit de 50-ties en 60-ties waren uiteraard terug te vinden voor het andere podium voor 
Voor 
Get Around Me' zetten de Titty Twister voor hun fans in vuur en vlam. 'Hot Rhythm' en of we ons goed voelen want na 'Zeke' is dit voor de andere bezetters van Sjock toch weer een verademing.
Brian Baker, Jamie Miller en Mike Dimkich. Op hun conto staan liefst 24 albums te noteren waarvan de meesten werden uitgebracht op Gurewitz' label 'Epitaph'. Nummers als 'Los Angeles Are Burning', 'American Jesus' en 'Better Off Dead' behoren tot hun categorie 'Best Of'.
